Ομιλία Χ. Μαρκογιαννάκη στη Βουλή για πτωχευτικό κώδικα

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βεβαίως πρώτη επερωτώσα είναι η κυρία Μπακογιάννη, αλλά λόγω ασθένειας δεν μπορούσε σήμερα να είναι παρούσα. Ως εκ τούτου, την αναπληρώνω.

Σε σχέση με το άφαντο και

περίφημο εκατομμύριο, η πρώτη παρατήρηση που έχω να κάνω, κύριε Υπουργέ, είναι ότι έχουμε κατορθώσει τα τελευταία χρόνια και έχουμε δημιουργήσει –θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά- ένα απόλυτα εγκληματογόνο σύστημα. Προστατεύεται ο παράνομος, προστατεύεται ο κατηγορούμενος, προστατεύεται ο κατάδικος, προστατεύεται ο αδικών και η κοινωνία η οποία έχει τη μεγάλη ανάγκη προστασίας, την αγνοούμε.

Αυτά τα φαινόμενα θα έπρεπε να έχουν προβλεφθεί. Σήμερα, κυρίαρχο θέμα στις ειδήσεις είναι το εκατομμύριο. Δηλητηριάζεται η κοινή γνώμη με περιφρόνηση για το πολιτικό σύστημα και δεν δίνεται επιτέλους ένα τέλος.

Εγώ νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ πρώτα απ' όλα στον ή στην συνάδελφο που έχει φροντίσει να μεταφέρει στο εξωτερικό αυτό το 1 εκατομμύριο. Απευθύνομαι στο φιλότιμο και στη λογική του. Του λέω ότι δεν μπορεί να εκθέτει διακόσιους ενενήντα εννέα συναδέλφους. Σήμερα, για την κοινή γνώμη ο καθένας από εμάς μπορεί ή υποπτεύονται ότι μπορεί να είναι εκείνος ο οποίος έχει μεταφέρει το εκατομμύριο στο εξωτερικό.

Δεύτερον, θα πρέπει να καταλάβει ότι όσο καθυστερεί, τόσο δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα για τον εαυτό του. Γι' αυτό και απευθύνομαι στη λογική του.

Θέλω, όμως, να κάνω και μια διαφορετική νομική προσέγγιση. Απευθύνομαι στον Εισαγγελέα κ. Νικολούδη. Του λέω το εξής πράγμα. Το πλέγμα των νομοθετικών ρυθμίσεων που έχουμε στην Ελλάδα, δίνει τη δυνατότητα σε κάθε περίπτωση, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια φαινόμενα, να μην προσκρούουμε στον τοίχο και στο αδιέξοδο.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι σε αυτήν την Αίθουσα –οι νομικοί τα γνωρίζουμε καλύτερα- ότι υπάρχουν ρυθμίσεις που ακούουν στη φράση «κατάσταση ανάγκης» και άλλες που ακούουν στη φράση «καταχρηστική άσκηση δικαιώματος».

Απευθύνομαι στον κ. Νικολούδη και του λέω: Κατάσταση ανάγκης έχουμε, όταν έχουμε δύο έννομα αγαθά και θα πρέπει το ένα να θυσιαστεί προς χάριν του άλλου, το μικρότερο προς χάριν του μεγαλύτερου.

Εν προκειμένω, έχουμε το έννομο αγαθό, το δικαίωμα το οποίο έχει ο καθένας για το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων -εντάξει, να το σεβαστώ μέχρι ενός ορισμένου σημείου- από την άλλη μεριά, όμως, έχουμε τον κοινοβουλευτισμό. Ποιο είναι μεγαλύτερο αγαθό για τον ελληνικό λαό, για την ελληνική κοινωνία; Ασφαλώς, ο κοινοβουλευτισμός.

Μπορεί να θυσιαστεί, λοιπόν, άνετα και δεν θα βρεθεί δικαστήριο το οποίο να έχει αντίθετη άποψη για το αγαθόν το οποίο προβλέπει το τραπεζικό απόρρητο.

Ως προς την καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, απλά το λέει η λέξη πότε έχουμε κατάχρηση δικαιώματος. Είναι, όταν ασκούμε ένα δικαίωμα και προκαλούμε υπέρμετρη και μεγαλύτερη βλάβη σε κάποιον άλλον και σε πολλούς, όπως εν προκειμένου.

Θα πρέπει, λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε έτσι και εγώ πιστεύω ότι σήμερα κιόλας θα πρέπει ο κύριος Εισαγγελεύς, ο έχων την αρμοδιότητα -εν προκειμένω, ο κ. Νικολούδης- να δώσει το όνομα.

Αν δεν το κάνει ο κ. Νικολούδης, εγώ απευθύνομαι στους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των Κομμάτων που λειτουργούν στο Κοινοβούλιο και τους λέω ότι οφείλουν να καλέσουν είτε οι ίδιοι είτε οι Γραμματείς των Κοινοβουλευτικών ομάδων έναν-έναν τους Βουλευτές τους, να τους επιστήσουν την προσοχή για το κακό το οποίο κάνουν και στον εαυτό τους και στο Κόμμα τους και στον κοινοβουλευτισμό γενικότερα και να τους υποχρεώσουν να βγουν με μία ανακοίνωση. Μπορεί σε τελευταία ανάλυση να δικαιολογείται με κάποιο τρόπο -ελέχθησαν προηγουμένως κάποια πράγματα, όπως για ιατρικούς λόγους, για εμπορικούς λόγους ή για οποιοδήποτε λόγο- αυτή η ενέργεια.

Γιατί δε γίνεται αυτό το πράγμα; Γιατί τα Κόμματα ουσιαστικά αρκούνται στη ρητορική αντιμετώπιση του προβλήματος και δεν παίρνουν πρακτικά κάποια μέτρα; Οφείλουν να το κάνουν.

Τελευταία, απευθύνομαι εγώ στον καθένα από εμάς, τους Βουλευτές.

Κύριοι συνάδελφοι, στον καθένα ο χαρακτήρας του και η συνείδηση του του λέει πώς μπορεί να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ο καθένας από μας τώρα είναι ύποπτος στην εκλογική του περιφέρεια, στην κοινωνία ολόκληρη ότι αυτός μπορεί να είναι που έκανε αυτή την πράξη σε μια περίοδο -το έχουμε τονίσει, το έχουμε ξανατονίσει- που η κοινωνία χειμάζεται, που της παίρνουμε τη μπουκιά από το στόμα και εδώ εμφανίζονται οι Βουλευτές να διακινούν εκατομμύρια στο εξωτερικό.

Από εδώ και πέρα, αν δεν γίνεται οτιδήποτε, εγώ υποπτεύομαι το σύστημα. Διότι πολύ φοβάμαι ή υποπτεύομαι μήπως ο συγκεκριμένος ή η συγκεκριμένη Βουλευτής είναι προστατευόμενος ή προστατευόμενη του συστήματος και γι' αυτό το λόγο και δεν λέγεται το όνομα. Διότι αν ήταν κάποιος μη προστατευόμενος, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το όνομα θα είχε ήδη κυκλοφορήσει.

Βεβαίως, εν προκειμένω, αγαπητοί συνάδελφοι, τίθεται και ένα γενικότερο ζήτημα σε ό,τι έχει να κάνει με τις καταθέσεις στο εξωτερικό, καταθέσεις είτε πολιτικών είτε μη πολιτικών. Σήμερα η χώρα χειμάζεται, η κοινωνία στενάζει. Ουσιαστικά, η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Και βλέπουμε με πόση στωικότητα η ελληνική κοινωνία υπομένει. Στην ουσία, οι μεν συνδικαλιστές διαμαρτύρονται, εκτιμώ, έτσι, για την τιμή των όπλων, ρίχνοντας ασκόπως πυροβολισμούς, η δε κοινωνία δεν αντιδρά. Εύχομαι να μην αντιδρά, επειδή ελπίζει και όχι επειδή νομίζει ότι έχει τελειώσει η υπόθεση και ότι είναι έτσι ή αλλιώς χαμένη.

Υπάρχουν, λοιπόν, δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δισεκατομμύρια έκπαλαι εξελθόντα στο εξωτερικό, σε διάφορες τράπεζες της Ελβετίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, από ό,τι άκουσα, ή γερμανικές ή οπουδήποτε αλλού. Παρακαλώ πάρα πολύ, βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εννοείται ότι η Ευρώπη συμπαρίσταται στη χώρα μας για να τη σώσει, να τη βοηθήσει να βγει από την κατάσταση στην οποία είναι τούτη την ώρα. Δεν μπορεί να γίνει μία συζήτηση, στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας και αυτών των συμφωνιών, κατ' εξαίρεση και ειδικά για τη χώρα μας, προκειμένου να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν πάει στο εξωτερικό τόσα χρήματα, που κάνουν τόσο κακό στη χώρα και από κει και πέρα, είτε με διακρατικές συμφωνίες είτε δεν ξέρω με ποιο τρόπο, να δούμε πώς αυτά τα χρήματα θα έρθουν στο εσωτερικό, πώς θα φορολογηθούν.

Έτσι, ο χειμαζόμενος λαός θα καταλάβει ότι δεν είμαστε εδώ πέρα μόνο για να επιβάλουμε λιτότητα, να έχουμε ανεργία, να μειώνουμε μισθούς, να μειώνουμε συντάξεις από εκείνους οι οποίοι δεν έχουν και να μην ασχολούμαστε με εκείνους οι οποίοι έχουν πάει τα εκατομμύρια ή τα δισεκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό! Είναι μεγάλο το κακό αν από εκείνον ο οποίος έχει μία σύνταξη 600 ευρώ, του αφαιρέσεις τα 50 ευρώ ή ενδεχομένως το ψωμί του ή το φάρμακό του, ενώ δεν είναι καθόλου κακό αν σ' εκείνον ο οποίος έχει κλέψει ή κατά οποιονδήποτε τρόπο έχει κρύψει τόσα χρήματα, του αφαιρέσεις κάποια για το καλό του τόπου.

Αυτά είχα να πω σχετικά με το ζήτημα το οποίο έχει προκύψει και είναι θέμα τιμής του πολιτικού κόσμου και του καθένα από εμάς χωριστά να τελειώνει αυτή η ιστορία, ει δυνατόν, εντός της σήμερον ημέρας.

Τώρα, όσον αφορά στην επερώτηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δεδομένο ότι σε χαλεπούς καιρούς, σε καιρούς που η κοινωνία αντιμετωπίζει πολύ μεγάλα προβλήματα, όπως εν προκειμένω, όπως αυτά που αντιμετωπίζει τώρα η χώρα μας, τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται, πλήττουν το σύνολο της κοινωνίας και προπάντων τους συμπολίτες μας που είναι εισοδηματικά σε χαμηλά επίπεδα.

Κατά την άποψή μου –και πιστεύω, κατά την άποψη όλων- τα μέτρα τα οποία θα λαμβάνονται, δεν πρέπει ασφαλώς να κατευθύνονται προς την κατεύθυνση του σφιξίματος του ζωναριού, προς τη λιτότητα και όλα τα άλλα, αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα τα οποία θα έχουν στόχο την άμβλυνση των κοινωνικών προβλημάτων και την κοινωνική συνοχή.

Κύριε Πρόεδρε, θα ολοκληρώσω σε μισό λεπτό. Τα υπόλοιπα θα τα πω στη δευτερολογία μου.

Η Δημοκρατική Συμμαχία, με πολλή σοβαρότητα και πολλή συνέπεια, μακριά από λαϊκισμούς, έχει κάνει σωρεία προτάσεων οι οποίες έχουν ακριβώς αυτούς τους στόχους. Χαιρόμαστε, μάλιστα, διότι μας μιμούνται στη συνέχεια άλλοι. Λυπούμαστε, όμως, διότι το σύστημα, αυτοί που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη προβάλλουν την υιοθέτηση των προτάσεών μας και δεν προβάλλουν το ποιος είχε την πρωτοβουλία και το ποιος είχε θέσει για πρώτη φορά το ζήτημα.

Χαρακτηριστικό είναι αυτό το οποίο από το πρωί βλέπουμε να διαφημίζεται στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, ότι δηλαδή αποφασίστηκε νομοθετική πρωτοβουλία με σκοπό να αμβλυνθεί το πρόβλημα των δόσεων των στεγαστικών δανείων

Ποιος είχε αυτήν την πρωτοβουλία; Ποιοι μίλησαν πρώτοι γι' αυτό το πρόβλημα; Η κα Μπακογιάννη επανειλημμένως, από μηνός και πλέον, το έχει προτείνει! Έρχεται και υιοθετείται η πρόταση από την Κυβέρνηση...

Κι όμως, δεν άκουσα κανέναν να πει ποιος ήταν εκείνος ο οποίος το πρώτον μίλησε για το πρόβλημα, ποιος ήταν εκείνος ο οποίος είχε την κοινωνική ευαισθησία να θέσει «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων»!

Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν και άλλες πρωτοβουλίες για το συγκεκριμένο ζήτημα, για τις οποίες θα μιλήσουμε στη συνέχεια. Ασφαλώς έχουμε να πούμε και άλλα πράγματα, τα οποία θα τα πω στη δευτερολογία μου.

Κύριε Υπουργέ, φοβάμαι ότι ήσασταν άδικος στην κριτική που κάνατε για την κριτική που σας έγινε. Διότι, πράγματι, όλοι το λέμε αυτό, ότι ήταν αναγκαία η νομοθετική παρέμβαση τόσο το 2007 όσο και το 2011, διότι μπροστά στην κρίση η οποία είχε ενσκήψει θα έπρεπε κάτι να γίνει προκειμένου να προστατευθεί η επιχείρηση, προκειμένου να προστατευθεί ο επιχειρηματίας.

Γι' αυτό, άλλωστε, η αποδοχή ήταν ευρύτερη του ενός κόμματος. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι εάν στην πράξη, εάν στην πορεία της εφαρμογής ανακύψουν μεγάλα προβλήματα, εάν προκύπτει ότι καταστρατηγείται κατά σύστημα κάποιος νόμος ή δίνει τη δυνατότητα της καταστρατήγησης, δεν πρέπει να ομολογούμε ότι χρειάζεται παρέμβαση προκειμένου να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Αυτό ακριβώς λέμε.

Εμείς δεν ασκούμε κριτική σ' εσάς, αλλά ήρθαμε να καταθέσουμε τις απόψεις μας για ένα μείζον πρόβλημα, το οποίο έχει προκύψει. Αναμέναμε από εσάς, διότι είστε γνώστης καλύτερα από εμάς των προβλημάτων τα οποία υπάρχουν, να επαινέσετε αυτήν την προσπάθεια και να στοιχηθείτε με τις τοποθετήσεις του κυρίου Βενιζέλου και του κυρίου Παπαϊωάννου περί άμεσης πρόθεσης παρέμβασης στο σχετικό νόμο και όχι να έλθετε να μας πείτε ότι συνεστήθη μία επιτροπή υπό τον καθηγητή, κ. Περράκη, η οποία θα μελετήσει και εν καιρώ θα φέρει τις προτάσεις της. Ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα –και το ξέρετε κι εσείς- ότι εάν θέλεις ένα πρόβλημα να το στείλεις στις καλένδες, φτιάχνεις μία επιτροπή με επικεφαλής μάλιστα έναν καθηγητή.

Οι στόχοι του νόμου είναι πάρα πολύ σωστοί. Τι λέει το σχετικό άρθρο; Θέλει τη διατήρηση, την αξιοποίηση, την αναδιάρθρωση και ανόρθωση επιχείρησης ως φυσικού ή νομικού προσώπου. Ο σκοπός είναι άγιος και μάλιστα όταν έχουμε το πρόβλημα της ανεργίας, αφού μεταξύ των άλλων και στην αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου αναφέρεται ότι σκοπεύεται η διατήρηση θέσεων εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα.

Δυστυχώς, όμως, ειδικότερες διατάξεις του νόμου αυτού έχουν οδηγήσει σε αδικίες: Πρώτον, όσον αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο εργαζόμενος είχε κάποια προνόμια κατά την πτωχευτική διαδικασία που ξέραμε όσον αφορά την κατάταξη. Αυτά δεν τα έχει πλέον.

Δεύτερον, μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των μεγαλοπιστωτών ή υπέρ μόνο ενός εξ αυτών. Όταν κάποιος έχει μία μεγάλη απαίτηση, μπορεί θαυμάσια να έρθει σε μία συνεννόηση με τον επιχειρηματία και να τα ρυθμίσουν τα πράγματα όπως νομίζουν.

Τρίτον, κατά την άποψή μου, είναι μία αγορά χρόνου εκ μέρους του επιχειρηματία, προκειμένου να καταδολιεύσει τους δανειστές του.

Τα αναφερθέντα παραδείγματα προηγουμένως από τον κ. Παπαδημούλη, όπου μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες υπήχθησαν στη διαδικασία εξυγίανσης, στην ουσία δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να επιχειρήσουν και να επιτύχουν σ' αυτό το διάστημα της προστασίας να εκποιήσουν περιουσιακά στοιχεία και δεν απεδόθησαν, ασφαλώς, τα τιμήματα σ' αυτούς οι οποίοι έπρεπε να τα πάρουν, νομίζω πως είναι χαρακτηριστικά.

Το σημαντικότερο -εκείνο το οποίο εμένα με ενοχλεί- είναι το «συγχωροχάρτι», το οποίο δίνετε για σοβαρότατα ποινικά αδικήματα. Ξεκάθαρα λέει ο σχετικός νόμος, ότι με την επικύρωση της συμφωνίας από το δικαστήριο εξαλείφεται το αξιόποινο: Πρώτον, για το αδίκημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής, δεύτερον, για τη μη καταβολή χρεών προς το δημόσιο και τρίτον, για τη μη καταβολή οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Αντιλαμβάνεστε ότι με αυτήν τη ρύθμιση και με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις οι οποίες υπάρχουν, στην ουσία ερχόμαστε και δίνουμε «συγχωροχάρτι» σε ανθρώπους, οι οποίοι ενδεχομένως εσκεμμένα δεν κατέβαλαν επί μακρόν οφειλές, ως εκείνες που περιέγραψα προηγουμένως μόνο και μόνο στοχεύοντας εν συνεχεία σ' αυτήν τη διαδικασία εξυγίανσης για να πάρουν το «συγχωροχάρτι»

Γι' αυτό το λόγο λοιπόν σας λέω ότι κακώς ήρθατε να μας πείτε σήμερα ότι συστήσατε μία Επιτροπή. Έπρεπε να έρθετε να μας πείτε ότι θα έρθει άμεσα ένα σχέδιο νόμου στη Βουλή με δεδομένα τα πρακτικά αποτελέσματα του σχετικού νόμου, των άρθρων 99 και μετά, που σαφώς υπάρχει το αποτέλεσμα της απόλυτης καταστρατήγησης, η οποία οδηγεί σε αδικίες άνευ προηγουμένου.